جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴
احتمال وقوع زلزله‌های بزرگ و مخرب در تهران همیشه مطرح بوده و بقای شهر در برابر چنین رویدادهایی نیازمند تدابیر و اقدامات پیشگیرانه جدی است.
بر اساس مطالعات انجام‌شده، تهران تحت تأثیر گسل‌هایی است که توانایی ایجاد زلزله‌هایی با قدرت ۷ ریشتر و بیشتر را دارند. این گسل‌ها شامل گسل‌های شمال، مشا، ری، و پردیسان هستند که هرکدام می‌توانند خطرات جدی‌ای برای مناطق پیرامونی خود به‌وجود آورند منبع.
مهدی زارع، استاد زلزله‌شناسی، بر این باور است که وقوع زلزله در تهران یک واقعیت قطعی و اجتناب‌ناپذیر است. او می‌گوید که هرچند مطالعات متعدد نشان از این خطرات دارد، اما سیاست‌گذاری‌ها عمدتاً بر مسائل کوتاه‌مدت و اقتصادی متمرکز است و توجه لازم به برنامه‌های بلندمدت کاهش خطرات داده نمی‌شود.
در صورت وقوع زلزله ۷ ریشتری، پیش‌بینی می‌شود که هزاران زندگی تهدید شود و زیرساخت‌های حیاتی از جمله ارتباطات، آب، برق، و گاز به‌شدت آسیب دیده و تخریب‌های گسترده‌ای در ساختمان‌های فرسوده اتفاق بیفتد.
زلزله تهران یک چالش جدی است که نیازمند اقداماتی سریع و مؤثر از سوی مسئولین و آگاهی و آمادگی عمومی است تا جامعه بتواند در برابر این مخاطرات ایمن باشد.
تهران به عنوان یکی از پرجمعیت‌ترین و مهم‌ترین مراکز اقتصادی و سیاسی کشور، نیازمند حساسیت بیشتری در حوزه برنامه‌ریزی برای مدیریت ریسک زلزله است. واقعیت این است که وقوع یک زلزله بزرگ در تهران نه تنها باعث خسارت‌های جبران‌ناپذیر جانی و مالی خواهد شد، بلکه ممکن است بر کل کشور هم تاثیرات منفی عمیقی بگذارد. برنامه‌ریزی بلندمدت در این زمینه به چند ملاحظه اساسی نیاز دارد:
به‌روز رسانی و تقویت استانداردهای ساختمانی: استانداردهای ساخت و ساز باید به روز شوند تا ساختمان‌های مقاوم‌تری در مقابل زلزله داشته باشیم. این شامل نوسازی ساختمان‌های قدیمی و تدوین قوانین جدید برای ساخت ساختمان‌های جدید است.
تقویت زیرساخت‌های شهری: تقویت پل‌ها، جاده‌ها و شبکه‌های حمل‌ونقل شهری نه تنها از تلفات جانی کاسته، بلکه روند امدادرسانی را تسهیل خواهد کرد.
توسعه شبکه‌های ارتباطی و بحران‌محور: ایجاد و تقویت شبکه‌های ارتباطی بحران، برای اطلاع‌رسانی سریع و دقیق به مردم و نهادهای مربوطه در زمان وقوع بحران‌های احتمالی حیاتی است.
ایجاد برنامه‌های آموزش عمومی: برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده در مدارس، دانشگاه‌ها و سازمان‌ها برای ایجاد آمادگی عمومی و کاهش وحشت ناشی از زلزله ضروریست.
تدوین برنامه‌های بلندمدت کاهش ریسک: نیاز است که نهادها و سازمان‌های مسئول در حوزه مدیریت بحران، برنامه‌هایی بلندمدت و منسجم برای کاهش ریسک زلزله طراحی و اجرا کنند.
استفاده از تجارب کشورهای زلزله‌خیز مانند ژاپن که عملکرد موفقی در مدیریت بحران‌های مشابه داشته‌اند، می‌تواند مسیر مناسبی برای تدوین سیاست‌ها و اقدامات مؤثر باشد. همکاری با نهادها و سازمان‌های بین‌المللی در تبادل دانش و فناوری‌های جدید مدیریت زلزله، از دیگر گام‌هایی است که می‌تواند به توانمندسازی کشور در مقابله با چنین بحران‌هایی کمک کند.
زلزله تهران نه تنها تهدیدی جدی بلکه فرصتی برای بازاندیشی در برنامه‌ریزی‌های شهری و افزایش حساسیت عمومی نسبت به مدیریت بحران‌های طبیعی است. این خطر اجتناب‌ناپذیر نمی‌تواند نادیده گرفته شود و باید به عنوان یک اولویت ملی در نظر گرفته شود. تنها از طریق یک رویکرد علمی، جامع و متعهدانه می‌توان خطرات زلزله را به طور مؤثری کاهش داد و شهر و جامعه را برای آینده‌ای ایمن‌تر آماده کرد. بدون این اقدامات، انسانیت، اقتصاد و جامعه با هزینه‌های جبران‌ناپذیری روبرو خواهد شد که می‌توانیم از هم‌اکنون برای کاهش آن‌ها برنامه‌ریزی کنیم.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز