با گذشت بیش از یک دهه از آغاز طرح‌های احیای دریاچه ارومیه، کارشناسان محیط زیست اعلام می‌کنند که حتی در صورت بهبود نسبی شرایط، هرگز وضعیت ایده‌آل این پهنه آبی در دهه ۷۰ بازنخواهد گشت. تازه‌ترین اظهارات مسئولان پرده از دلایل توقف پروژه در سال ۱۴۰۰ و پیامدهای آن برداشته است.

به گزارش خبرنگار کویرنیوز، یک مقام ارشد ستاد احیای دریاچه ارومیه با اشاره به آخرین وضعیت این طرح ملی، گفت: «آنچه برخی تصور می‌کنند که دریاچه به شرایط سال ۱۳۷۴ بازگردد، امکان‌پذیر نیست. در آن زمان حجم آب دریاچه ۳۲ میلیارد مترمکعب بود، اما امروز با تغییرات اقلیمی، کاهش بارش‌ها و برداشت بی‌رویه از منابع آبی ورودی، حتی در بهترین سناریو نمی‌توان به آن سطح بازگشت.»

بر اساس این اظهارات، پروژه احیای ارومیه در سال ۱۴۰۰ به دلیل کمبود بودجه، تغییر اولویت‌های ملی و برخی اختلافات مدیریتی میان دستگاه‌ها عملاً متوقف شد. منابع مطلع می‌گویند که بخشی از تأخیرها نیز به دلیل کندی اجرای پروژه‌های انتقال آب و بازگشت کشاورزی به الگوهای پرمصرف بوده است.

این مقام مسئول افزود: «مفهوم احیای دریاچه به معنای بازگرداندن آن به شرایط پایدار و جلوگیری از خشک شدن کامل است، نه لزوماً بازگشت به شرایط دهه ۷۰. هدف اصلی، تثبیت تراز اکولوژیک در حدود ۱۲ تا ۱۴ میلیارد مترمکعب آب است.»

کارشناسان هشدار داده‌اند که در صورت عدم تأمین حق‌آبه دریاچه، تبعات زیست‌محیطی همچون تشدید گرد و غبار نمکی، تهدید معیشت جوامع محلی و مهاجرت اجباری بخشی از جمعیت منطقه اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.