جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴
متون مقدس یهودیت و مسیحیت، از جمله تورات و انجیل، به موضوع موی زنان پرداخته‌اند که نمایانگر نقش اجتماعی و معنوی زنان در آن دوره‌های تاریخی است.
در عهد جدید، خصوصاً در نامه‌های پولس رسول، به موضوع موی زنان توجه شده است.
اول قرنتیان ۱۱:۵-۶: پولس درباره پوشش سر زنان می‌گوید که زن باید سر خود را بپوشاند، وگرنه مویش را بتراشد. این امر نشان‌دهنده‌ی احترام و فروتنی است.
اول قرنتیان ۱۱:۱۴-۱۵: پولس اشاره می‌کند که موی بلند برای زن افتخار است و نشان از طبیعت و زیبایی او دارد.
اول پطرس ۳:۳-۴: اینجا زیبایی درونی بر ظاهر مقدم شمرده می‌شود و هرچند به آرایش مو اشاره شده، تأکید بر فضیلت‌های درونی و روح آرام است.
تورات به شکل مستقیمی به موی زنان اشاره کمتری دارد، اما برخی متون شامل مواردی است که به‌طور مستقیم یا ضمنی درباره‌ی مو سخن می‌گویند.
اعداد ۵:۱۸: در آیین آزمایش زن متهم به خیانت، باز کردن سر به معنای نمایان ساختن مو است، که به‌عنوان نشانه‌ای از هویت و شرافت زن در نظر گرفته شده است.
اشعیا ۳:۱۶-۲۴: در این بخش، از دست دادن مو به‌عنوان تنبیهی برای غرور ذکر می‌شود، که نشان از اهمیت مو به‌عنوان نماد زیبایی و جایگاه اجتماعی دارد.
لاویان ۲۱:۱۰: گرچه درباره زنان نیست، به اهمیت مو و پوشش آن تأکید شده است.
در فرهنگ‌های یهودی و رومی-یونانی، مو به‌عنوان نمادی از زیبایی، حیاء و جایگاه اجتماعی زنان محسوب می‌شد. پوشش سر نزد زنان متأهل بعدها در تفسیرات تلمودی رایج گردید. این در حالی است که موهای بلند و آراسته نماد زنانگی بود و در متون همچون غزل غزل‌های سلیمان به آن اشاره شده است.
در بررسی متون مقدس، واضح است که اگرچه نقش مو در جوامع باستانی بیشتر از جنبه‌های ظاهری و اجتماعی بود، اما تفاسیر و درک امروزی از آن‌ها تحت تأثیر دیدگاه‌های فرهنگی و الهیاتی معاصر است. هرکس ممکن است متناسب با باورها و ارزش‌های خود واکنشی متفاوت به این متن‌ها نشان دهد، اما در کل، اهمیت مو به‌عنوان بخشی از هویت و حرمت زنان در این متون نادیده گرفته نشده است.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز