قطر در حالی به‌طور جدی پیگیر میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۳۶ شده که بسیاری دیگر از کشورها هنوز در مرحله ارزیابی شرایط و گفت‌وگوهای مقدماتی هستند. این کشور ثروتمند حوزه خلیج فارس، پس از سال‌ها نظم‌دهی به زیرساخت‌های ورزشی و تجربه میزبانی موفق انواع مسابقات بین‌المللی، این بار گفت‌وگوهای مستقیم و عملی با کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) را آغاز کرده است تا شانس خود را برای برگزاری این رویداد مهم ورزشی افزایش دهد.

طی دو دهه اخیر، قطر ثابت کرده دست کمی از بزرگ‌ترین کشورهای میزبان ندارد. از بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ و جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱ گرفته تا میزبانی تورنمنت‌های متعدد جهانی در رشته‌هایی مانند فوتبال، هندبال، شنا و حتی مسابقات فرمول یک، این کشور همواره زیرساخت‌های مدرن، امکانات بی‌نقص و نظم اجرایی فوق‌العاده‌ای را به رخ کشیده است. نقطه‌عطف این دستاوردها، میزبانی استثنایی جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ بود؛ جایی که استانداردی تازه برای رویدادهای ورزشی به جهان معرفی شد و اگرچه در ابتدا با بدبینی‌هایی همراه بود، اما درنهایت تحسین نهادهای بین‌المللی را برانگیخت.

پس از موفقیت جام جهانی، قطر سیر صعودی خود را ادامه داد و یکبار دیگر افتخار میزبانی جام ملت‌های آسیا را در ۲۰۲۳ (که مسابقاتش در ۲۰۲۴ برگزار شد) کسب کرد و در برنامه‌های آینده، میزبان بازی‌های آسیایی ۲۰۳۰ نیز خواهد بود. این روند رویدادهای بزرگ، نه تنها زیرساخت‌های کشور را به بلوغ رسانده، بلکه اعتبار دوحه را نزد مقامات کلیدی IOC به طرز چشم‌گیری بالا برده است.

قطر البته پیش از این هم برای میزبانی المپیک‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ درخواست داده بود، اما در آن زمان فاکتورهایی مانند ظرفیت پایین اقامتی، تجربه محدود و البته گرمای شدید تابستانی باعث شده بود که از فهرست شهرهای نهایی خارج شود. حالا اما پس از جام جهانی و سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه تجهیزات تهویه و ورزشگاه‌های مدرن، فضا کاملاً تغییر کرده و مسئولان قطری با اطمینان بیشتری وارد فاز مذاکرات هدفمند با IOC شده‌اند.

برنامه قطر برای تصاحب میزبانی المپیک ۲۰۳۶ بر دو اصل اصلی استوار شده؛ نخست نمایش توانمندی و تجربه موفق ورزش کشور در برگزاری مسابقات مهم و دوم تأکید بر نقش ورزش در ارتقاء سطح توسعه ملی، تقویت یکپارچگی اجتماعی و ترویج صلح در منطقه. دوحه اکنون مشغول تدوین پرونده نامزدی خود است و هرچند هنوز تاریخ قطعی برای معرفی شهر میزبان اعلام نشده، اما شکی نیست که با توجه به دستاوردهای اخیرش، در بین گزینه‌های جدی قرار دارد؛ در کنار کشورهایی مثل هند، ترکیه و اندونزی.

اما پشتوانه مالی پروژه‌های بلندپروازانه قطر را باید در میدان گازی عظیم پارس جنوبی جست‌وجو کرد؛ پهنه‌ای مشترک میان ایران و قطر در اعماق خلیج فارس که در سوی قطری با نام «گنبد شمالی» شناخته می‌شود. استحصال بی‌وقفه LNG و فروش گسترده این منبع انرژی، بخش عمده دارایی و سرمایه قطر را در سال‌های اخیر تأمین کرده و این امکان را داده تا بخش زیادی از درآمد خود را صرف پیشبرد پروژه‌های عظیم ورزشی و عمرانی کند؛ از ساخت ورزشگاه‌های پیشرفته و دانشگاه‌های بین‌المللی تا تبدیل دوحه به یکی از قطب‌های قدرت نرم در خاورمیانه.

گرچه هنوز تصمیم‌گیری نهایی در مورد میزبان المپیک ۲۰۳۶ بر عهده هیئت اجرایی IOC است و همه چیز به جلسات بعدی در مقر کمیته بین‌المللی در لوزان گره خورده، اما واضح است که قطر مثل همیشه منتظر نمانده و خود پیش‌برنده روندهاست. از ایجاد مجتمع‌های المپیکی گرفته تا راه‌اندازی متروی شهر و جلب حمایت فدراسیون‌های جهانی، دوحه نشان داده ثابت‌قدم و مصمم است.

اگر این امتیاز بزرگ نصیب قطر شود، حاصل تلاشی پیوسته و طرحی استراتژیک خواهد بود که از نخستین بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ آغاز شد و با جام جهانی ۲۰۲۲ به نقطه عطف رسید؛ الگویی موفق از مدیریت منابع و توسعه پایدار با تکیه بر ثروتی که از تنها میدان گازی مشترک با ایران به دست آورده‌اند و با برنامه‌ریزی دقیق از آن بهره برده‌اند.