در روزهایی که جامعه زیر بار فشارهای سنگین معیشتی قرار دارد، بار دیگر از تریبون نماز جمعه، که باید جایگاهی برای صداقت و عدالت باشد، اخباری ناگوار شنیده می‌شود. بازداشت فرزند و عروس حجت‌الاسلام کاظم صدیقی، امام جمعه موقت تهران، به جرم اتهامات مالی، افکار عمومی را نسبت به عدالت و نسبت آن با صاحبان قدرت و عموم مردم با تردید روبرو کرده است. آیا اجرای عدالت مختص به اقشار ضعیف جامعه است؟

آقای صدیقی در گفت‌وگو با رسانه‌ها، بازداشت فرزند و عروس خود را تایید و اعلام کرده‌اند که تابع قانون هستند؛ اما جامعه انتظار دارد پاسخ‌هایی روشن‌تر و برخوردهایی شفاف‌تر با این ماجرا صورت گیرد.

داستان انتقال زمین معروف منطقه “ازگل” به شرکت خانوادگی صدیقی که مدت‌ها محل بحث و افشاگری رسانه‌ها بود، اگر آن زمان با اقدامی قاطع و جدی از سوی نهادهای نظارتی و حتی مذهبی همراه می‌شد، شاید اکنون شاهد شکل‌گیری پرونده‌ای دیگر و تخلف اقتصادی تازه‌ای نبودیم. اما عدم توجه و پیگیری به موقع، دامان همان جایگاهی را گرفته است که مردم از آن انتظار پاکدستی و عدالت دارند.

در همین روزها عزت‌الله ضرغامی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، از دیدارش با آقای صدیقی پرده برداشته و گفته است که به ایشان توصیه کرده تا شفاف شدن ابعاد پرونده، از اجرای نماز جمعه کناره‌گیری کنند؛ توصیه‌ای که البته با استقبال صدیقی نیز مواجه شده است.

حال سوال مهم اینجاست که اگر این رویکرد پذیرفته شده، چرا هنوز شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه اقدامی عملی برای حفظ شأن تریبون نماز جمعه و جلوگیری از آسیب به این جایگاه انجام نداده است؟

در این شرایط، خواسته بسیاری از مردم و دلسوزان حوزه دین آن است که تا پیش از روشن شدن ابعاد کامل پرونده اقتصادی خانواده صدیقی، حضور ایشان در قامت امام جمعه موقت تهران متوقف شود. نماز جمعه باید محلی برای ترویج تقوا و صداقت باشد، نه عرصه تحمل تضاد میان گفتار و رفتار مسئولان.

در دوره‌ای که اقشار جامعه با مشکلات اساسی در تامین معاش، تهیه دارو، پرداخت اجاره و تحصیل دست به گریبان هستند، شنیدن اینکه نزدیکان یکی از چهره‌های مذهبی متهم به جرائم مالی شده‌اند، دل هر شنونده‌ای را به درد می‌آورد. این مسئله خیلی فراتر از یک پرونده فساد مالی است؛ تزلزل بنیاد اعتماد اجتماعی که آسیب آن تنها به متهم و نزدیکان او محدود نمی‌شود.

آیا می‌توان از مردم انتظار شنیدن توصیه به قناعت، صداقت و امانت‌داری داشت، در حالی که اعضای خانواده خطیب نماز جمعه، خود با اتهام تخلف مالی روبرو هستند؟ این تناقض، حتی برای باورمندترین افراد نیز ایجاد پرسش و تردید خواهد کرد. دعوت به دوری از دنیاطلبی و زندگی ساده، زمانی اثرگذار است که شخص واعظ و خانواده‌اش در عمل همین راه را پیموده باشند.

اگرچه مردم همچنان به روحانیت خوش‌بین هستند، اما ناگفته پیداست که موارد مشابه، زخم بی‌اعتمادی را هر روز عمیق‌تر می‌کند. نباید اجازه داد اشتباه یا کوتاهی یک نفر، سرمایه اجتماعی یک نهاد دیرپای دینی را به مخاطره بیندازد.

آقای صدیقی!

توصیه به کناره‌گیری موقت از تریبون نماز جمعه را باید به عنوان حرکتی مبتنی بر اخلاق دین‌مدار و احترام به جایگاه روحانیت نگریست؛ نه به عنوان عقب‌نشینی یا شکست. رفتاری که به مراتب تاثیرگذارتر از هر سخنرانی یا خطبه می‌تواند اعتماد جامعه را ترمیم کند و نشانه‌ای از صداقت عملی باشد که مردم سال‌هاست از مسئولان انتظار دارند.

بیایید به یاد داشته باشیم که ضربه به دین و اعتماد مردم، نه از سوی منکران بلکه از طرف تضاد در رفتار و گفتار دینداران واقعی وارد می‌شود. شفافیت و پاسخ‌گویی امری‌ست که پیش از آنکه از دیگران مطالبه شود، باید روحانیت و مسئولان پیش‌قدم آن باشند.

اکنون انتظار می‌رود که با کنار رفتن موقت حجت‌الاسلام صدیقی از جایگاه خطیب موقت پایتخت، فرصتی فراهم شود تا ابعاد پرونده با دقت و انصاف بررسی شود و از آسیب بیشتر به حرمت دین و جایگاه نماز جمعه جلوگیری گردد.

نماز جمعه باید تریبون پاک دستی، صداقت و پرهیزگاری باشد و اگر قرار است اعتماد مردم ترمیم شود، امروز بیش از هر زمان دیگری، جامعه نیازمند عمل و شفافیت است؛ پیش از آن‌که انتظاری از مردم داشته باشیم.

از شما می‌خواهیم، تا زمان پایان رسیدگی دقیق به پرونده پیش رو، خودتان تریبون را واگذار کنید؛ تا این جایگاه مقدس، ابزاری برای تطهیر هیچ فرد و جریانی نباشد و حرمت آن همچنان محفوظ بماند.