پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۴
جزیره هرمز، نگین سرخ خلیج فارس، این روزها به جای آنکه مقصدی برای دوستداران طبیعت باشد، به صحنه‌ی غارتگری تبدیل شده است. دزدیدن خاک‌های ارزشمند و قدیمی آن از سوی افرادی که نام خود را گردشگر گذاشته‌اند، این جزیره را به‌آرامی از داشتن یکی از ارزشمندترین میراث‌های طبیعی ایران محروم می‌کند.
هر گرم از خاک جزیره هرمز، تاریخی میلیون‌ها ساله را در خود جای داده است؛ خاکی که زیبایی و اصالت این منطقه از ایران را رقم می‌زند. اما در مقابل، افرادی با بی‌توجهی کامل به این ارزش‌ها، مشغول دزدیدن خاک جزیره و قاچاق آن در بطری‌های آب معدنی هستند. برای عکسی در شبکه‌های اجتماعی یا تنها یک سوغاتی احمقانه، ارزش طبیعی و تاریخی این جزیره به نابودی کشانده می‌شود.
این رفتارها چیزی فراتر از بی‌فرهنگی است؛ این دست‌درازی‌های بی‌شرمانه به دامان طبیعت، نوعی تروریسم زیست‌محیطی به‌شمار می‌رود. جشنی چون سیزده‌به‌در که باید روزی برای آشتی با طبیعت باشد، در هرمز به نمادی از جنایت علیه زمین بدل شده است. کسانی که فکر می‌کنند با بردن خاک، می‌توانند بخشی از زیبایی جزیره را با خود همراه کنند، در واقع زخمی ماندگار به پیکره این خاک باستانی وارد می‌کنند.
پرسش مهم این است: چرا مسئولان اقدامی جدی برای جلوگیری از این روند انجام نمی‌دهند؟ چرا هیچ نظارت مؤثری در بنادر، فرودگاه‌ها یا پایانه‌ها برای جلوگیری از قاچاق خاک وجود ندارد؟ اگر امروز جلوی این غارتگری زیست‌محیطی گرفته نشود، فردا از جزیره هرمز چه چیزی باقی خواهد ماند؟
جزیره هرمز تنها یک جزیره یا تکه‌ای از خاک نیست؛ این سرزمین، بخشی از تاریخ و هویت ملی ایران است. هجوم این دزدان طبیعت به معنای بی‌احترامی به گذشته و آینده این ملت است. اگر امروز جلوی این رفتار نابخردانه گرفته نشود، نسلی بی‌هویت و محروم از زیبایی‌های طبیعی برای آیندگان به جا خواهد ماند.
اگر قصد بازدید از این جزیره را دارید، باید بدانید که مسئولیت شما نه‌تنها در برابر هرمز، بلکه در برابر طبیعت ایران است. احترام به طبیعت، نگهداری از آن و جلوگیری از آسیب به میراث‌های طبیعی وظیفه‌ای بر دوش همه ماست. اگر نمی‌توانید نقش یک گردشگر آگاه را ایفا کنید، بهتر است از ورود به این جزیره خودداری کنید؛ چرا که با دست‌درازی به خاک آن دیگر نامتان نه گردشگر، بلکه غارتگر است.
برای مقابله با این هجوم، باید قوانینی سختگیرانه و مؤثر اجرا شود. اعمال جریمه‌های سنگین، ممنوعیت ورود این افراد به جزیره و حتی مجازات کیفری می‌تواند راهکار مناسبی برای جلوگیری از تکرار این رفتارهای ضدطبیعت باشد. کسی که به طبیعت ایران آسیب می‌زند، تنها خاک نمی‌دزدد؛ او بخشی از آینده این کشور را از بین می‌برد.
هرمز، همین امروز به یاری ما نیاز دارد. نباید اجازه دهیم حرص و ناآگاهی، این جزیره زیبا را به نابودی بکشاند. خاک سرخ هرمز، جواهری است که باید برای نسل‌های آینده حفظ شود، نه سوغاتی‌ای برای عکس‌های فریبنده اینستاگرامی.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز