پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۴
سال ۱۴۰۳، حیرانی تلخی از رفتن بزرگانی بود که هر یک نقشی بی‌بدیل در فرهنگ، هنر، ادبیات و دین ایفا کردند. این چهره‌ها از عرصه‌های مختلف سینما، موسیقی، ادبیات، گرافیک و مذهبی، یادگاری‌هایی از خود برجای گذاشتند که با گذر زمان، به میراثی ارزشمند و فراموش‌نشدنی تبدیل خواهند شد.
آنچه در خیابان فرهنگ ایران باقی مانده، خاطراتی است که در ذهن‌ها جاری‌اند، اما جای خالی نام‌ها و صداهایی که روزگاری الهام‌بخش بودند، حس می‌شود. در این گزارش، نگاهی داریم به چهره‌هایی که در سال ۱۴۰۳ از میان ما رفتند.
از پشت صحنه تا پرده‌ی نمایش، ۱۴۰۳ سال خداحافظی با چهره‌های بزرگ این عرصه بود. بازیگران و هنرمندانی چون زهره حمیدی، حسین توشه و سعید راد، یاد و خاطره‌ای جاودان از تلاش‌هایشان در جهان سینما و تلویزیون به جا گذاشتند.
پری صابری و علی رشون که خلاقیتشان در عرصه تئاتر می‌درخشید، و مرتضی اردستانی و فخری خوروش، هنرمندان برجسته‌ای که در آثار مختلف حضور داشتند، همگی خیابان نمایش ایران را تهی‌تر کردند.
سال ۱۴۰۳، چندین چهره موسیقی ایران را برای همیشه به تاریخ سپرد. از آواز گرم امین‌الله رشیدی و فرامرز اصلانی گرفته تا آثاری که فریدون شهبازیان ساخت و ذوالفقار بیتانه با موسیقی نواحی خراسان به گوش‌ها سپرد، هر یک گوشه‌هایی از زیباترین لحظات موسیقی ایران را رقم زدند.
مینو افتاده نیز، با فعالیت‌های خود در عرصه موسیقی ایرانی، این سال را تلخ‌تر کرد؛ نشانه‌ای از قدرت تأثیر موسیقی در احساسات و فرهنگ.
۱۴۰۳، ادبیات ایران از درخشش نام‌هایی چون محمدعلی بهمنی، شاعر بلندآوازه معاصر، و پرویز مسجدی، قصه‌نویس توانمند، محروم شد.
تورج رهنما، استاد برجسته ادبیات، و محمدرضا طاهری با اشعار جریان‌ساز خود، جایی در دل تاریخ گرفتند. قلم‌های این بزرگان، نه فقط روایتگر داستان‌هایشان، بلکه بازتابی از فرهنگ، احساس و جامعه بودند.
کامران کاتوزیان، سیراک ملکنیان و فرهاد مشیری، چهره‌هایی برجسته در هنرهای تجسمی، و محمدحسین عطارچیان در خوشنویسی، آثاری جاودانه خلق کردند. آنان با هنر خود نه فقط لحظاتی خاص، بلکه تاریخ را رنگ‌آمیزی کردند.
سال ۱۴۰۳، ایران از حضور نام‌هایی درخشان در عرصه دینی و فرهنگی نیز محروم شد. آیت‌الله سید مرتضی مستجاب‌الدعواتی و آیت‌الله عباس محفوظی، علمایی بودند که نقش برجسته‌ای در اعتلای آموزه‌های دینی داشتند. همچنین منیره گرجی، قرآن‌پژوه برجسته، تنها زن عضو مجلس خبرگان، خوشه‌ای از فعالیت‌های فرهنگی با رویکرد دینی برجای گذاشت.
سال گذشته، دوبله ایران با وداع چهره‌هایی مثل ژاله علو، ایرج رضایی و منوچهر والی‌زاده، خالی‌تر شد. این افراد با هنر منحصر به فردشان به آثار سینمایی و تلویزیونی جان بخشیدند؛ خاطراتی ماندگار برای مخاطبان.
در عرصه رسانه نیز خبرنگاران و نویسندگانی چون نیلوفر امرایی و زینب علیپور، که سال‌ها دغدغه‌های جامعه را با توانایی قلم خود روایت کردند، از میان ما رفتند.
کوروش نیکنام، پژوهشگر برجسته فرهنگ ایران باستان، و فرمان مرادی، سازنده سازهای سنتی ایران، از جمله چهره‌هایی بودند که میراث‌دار تاریخ و هنر سنتی کشور بودند. جلیل تجلیل، استاد ادبیات فارسی که سال‌ها در دانشگاه تهران تدریس کرد، دیگر چهره برجسته‌ای بود که فرهنگ ایران را از دست داد.
سال ۱۴۰۳، سالی بود که فرهنگ و هنر ایران، چهره‌های درخشانی را از دست داد. ستاره‌هایی که هر یک نقشی ویژه در بهبود، رشد و شکوفایی فرهنگ و هنر ایران ایفا کردند. اما آثار و یادگار آنان همچنان زنده خواهند بود و بخشی از تاریخ و هویت هنری ایران باقی خواهند ماند.
در سال جدید، شاید فرصتی برای بازپروری و تجدید انرژی در این خیابان پراکنده باشد؛ خیابان فرهنگی که هنوز نام‌ها و آثارشان بر دیوارهایش جاودانه است.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز