جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴
زندگی دیجیتال در سال‌های اخیر چنان بر زندگی ما سایه افکنده است که گویی خودِ واقعی‌مان را پشت لایه‌ای از تصاویر آراسته و داستان‌های جذاب پنهان کرده‌ایم. از اینستاگرام گرفته تا واتس‌اپ و توییتر، حباب‌هایی که ما را احاطه کرده‌اند نه تنها ما را از دنیای واقعی دور کرده بلکه در حال ساخت تصویری غیرواقعی از خود و دیگران در ذهنمان هستند.
اما آیا تاکنون از خود پرسیده‌ایم که واقعاً چقدر از این تصاویر بازتاب‌دهنده حقیقت هستند؟ و آیا خودمان تبدیل به زندانی این حباب‌های مجازی شده‌ایم؟
فضای مجازی، به ویژه شبکه‌هایی همچون اینستاگرام، پر از تصاویر جذاب و زندگی‌های لوکس و بدون نقص است. افراد اغلب لحظاتی از زندگی که به نظر ایده‌آل می‌آیند را به اشتراک می‌گذارند: سفرهای تفریحی، مهمانی‌های تجملاتی، بدن‌های ورزیده، روابط عاشقانه و… . اما حقیقت این است که این تصاویر تنها بخشی گزینش‌شده از زندگی هستند که به کمک فیلترهای دیجیتالی جذاب‌تر شده‌اند.
سلبریتی‌ها و اینفلوئنسرها در اینستاگرام نمونه بارز این موضوع‌اند؛ لحظات خوش خود را به اشتراک می‌گذارند، ولی خبری از چالش‌ها و مشکلات زندگی‌شان نیست. این رویکرد نادرست به مرور باعث می‌شود که مخاطبان حس کنند زندگی خودشان چیزی از دست داده است یا به اندازه کافی خوب نیست.
یکی از پیامدهای زندگی در فضای مجازی، مقایسه زندگی خودمان با عکس‌ها و داستان‌های دیگران است. دیدن تصاویر «ایده‌آل» دیگران، ذهن ما را وادار به مقایسه‌های مداوم می‌کند و معمولاً نتیجه آن، ایجاد حس اضطراب، افسردگی و عدم رضایت از وضعیت موجود است.
تحقیقات زیادی نشان داده‌اند که استفاده بیش از حد از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد. به عنوان نمونه، مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ نشان داد نوجوانانی که زمان زیادی را برای دیدن زندگی دیگران در اینستاگرام سپری می‌کنند، بیشتر در معرض نارضایتی از خود و کاهش اعتماد به نفس قرار می‌گیرند.
آیا واقعاً آن لباس لوکس یا سفر به یک منطقه خاص، خواسته حقیقی ماست؟ یا تنها تحت تأثیر فضای مجازی احساس می‌کنیم برای کامل شدن زندگی به آن‌ها نیاز داریم؟ تبلیغات و تصاویر در فضای مجازی ما را به سوی نوعی از مصرف‌گرایی سوق می‌دهند که در بسیاری از مواقع، هیچ نیازی به آن نداریم.
این حباب‌های مجازی به آرامی اولویت‌های زندگی واقعی‌مان را کمرنگ می‌کنند و ما را بیشتر درگیر فراهم کردن چیزهایی می‌کنند که دیگران به عنوان زندگی ایده‌آل به تصویر کشیده‌اند.
شاید از خودمان بپرسیم که وقت گذرانی در فضای مجازی چگونه بر زندگی واقعی ما تأثیر می‌گذارد. بسیاری از ما، به‌ویژه نسل جوان، به جای تقویت روابط واقعی، وقت خود را با دنبال کردن زندگی دیگران در اینستاگرام یا توییتر می‌گذرانیم. حتی گاهی آن‌قدر در دنیای مجازی غوطه‌ور می‌شویم که خود واقعی‌مان را فراموش کرده یا تغییر می‌دهیم.
پدیده «هیکیکوموری» در ژاپن مثال بارزی است؛ جوانانی که به دلیل وابستگی شدید به فضای مجازی، خود را از واقعیت منزوی کرده و در اتاق‌هایشان حبس می‌کنند.
شاید وقت آن رسیده باشد که به جای غرق شدن در فضای دیجیتال، کمی به خود واقعی‌مان برگردیم. اما چطور؟
زندگی در دنیای مجازی شاید اجتناب‌ناپذیر باشد، اما نباید آنچه هستیم و آنچه نیاز داریم را قربانی تصویرسازی‌های اغراق‌شده و زندگی‌های نمایشی کنیم. نیاز است که هر چند وقت یک‌بار، از این حباب‌ها فاصله بگیریم، آینه‌ای در دست بگیریم و به جای تصویر ظاهری‌مان، روح و درون خود را ببینیم.
شما آخرین بار کی و کجا خود واقعی‌تان را دیدید؟ شاید حالا زمان خوبی برای یک ملاقات دوباره باشد.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز