جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴
از زمانی که احسان حدادی، قهرمان شناخته‌شده پرتاب دیسک آسیا، به‌عنوان رئیس فدراسیون دوومیدانی انتخاب شد، به نظر می‌رسید این تغییر بتواند تحولی در این رشته رقم بزند. اما نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه حواشی پیرامون این فدراسیون روز به روز بیشتر شد و بسیاری از اهالی دوومیدانی و ورزشکاران، اداره این رشته را در مسیر بحران می‌بینند.
حضور احسان حدادی در رأس فدراسیون دوومیدانی از همان ابتدا با حاشیه همراه بود. از تأخیر در برگزاری انتخابات تا طرح انتقادهایی در مورد شرایط صلاحیت وی، اعتراضات برخی از نامزدهای انتخابات مبنی بر تخلفات و سپس انتصاب مسئولان اصلی فدراسیون که منتقدانی برای حدادی رقم زد، آغازگر حساسیت‌ها بود. حواشی در اطراف این فدراسیون هیچ‌گاه متوقف نشد و به گفته بسیاری از منتقدان، جنس این مشکلات با حضور حدادی رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است.
از جمله اقداماتی که شدت انتقادات به مدیریت حدادی را افزایش داد، تصمیم به تعطیل کردن مجموعه ورزشی «آفتاب انقلاب» برای عموم ورزشکاران دوومیدانی بود. این مجموعه به مکانی اختصاصی برای تیم‌های ملی تبدیل شد و این تصمیم باعث اعتراض ورزشکاران و مربیان شد، چرا که آنها دیگر محلی مناسب برای تمرین نداشتند و ناچار بودند تمرینات خود را در پارک‌ها یا مکان‌هایی با امکانات نامناسب انجام دهند.
در کنار این، انتصاب هاشم صیامی به‌عنوان نایب‌رئیس و دبیر فدراسیون نیز بر موج انتقادها افزود. انتقادات پس از استعفای صیامی نیز ادامه پیدا کرد، چرا که این انتصابات از ابتدا بحث‌برانگیز بودند و انتخاب‌های مدیریتی حدادی را زیر سوال بردند.
یکی از اتفاقات جنجالی دوران ریاست احسان حدادی، تنش‌های بین وی و حسین رسولی، قهرمان طلای پرتاب دیسک بازی‌های آسیایی، بود. رسولی از همان ابتدا درخواست امکانات مشابه قهرمانی‌های دیگر را داشت که در نهایت با مقاومت فدراسیون مواجه شد. این ماجرا با تعلیق رسولی به دلیل انتقادهایش از فدراسیون به اوج خود رسید و او در ادامه با انتشار تصویری از گریه‌هایش پای درهای بسته مجموعه آفتاب انقلاب، خشم بیشتری نسبت به مدیریت فدراسیون برانگیخت. بسیاری این برخورد را شخصی و ناشی از مشکلات ارتباطی بین رسولی و حدادی دانستند.
در میان این حواشی، برخی از چهره‌های شناخته‌شده دوومیدانی، از جمله سپیده توکلی، محمد ارزنده و محمدحسین ابارقی، با ارسال نامه‌ای سرگشاده به وزیر ورزش، خواستار عزل حدادی شدند. این نامه به نقاط متعددی از ضعف‌های مدیریتی حدادی اشاره کرد، از جمله:
در واکنش به این انتقادها، مهدی علی‌نژاد، دبیرکل کمیته ملی المپیک، گفته است که عملکرد مدیرانی مانند حدادی را باید با فرصت بیشتری ارزیابی کرد. به عقیده علی‌نژاد، مخالفان هر مدیری طبیعی هستند و نباید اجازه داد انتقادها مانع اجرای ایده‌ها و خلاقیت مدیران شود.
در همین حال، سخنگوی فدراسیون دوومیدانی، هادی سپهرزاد، نیز نامه قهرمانان را کم‌اهمیت جلوه داده و گفته است که این موضوع از سوی مجمع عمومی فدراسیون‌ها تصمیم‌گیری می‌شود، نه از طریق نامه‌های اعتراضی. وی همچنین استعفای دبیر فدراسیون را “به پایان رسیدن دوران مأموریت” توصیف کرده و آن را امری عادی دانسته است، هرچند نبود جایگزین برای دبیر پیشین نشان‌دهنده ضعف در مدیریت بوده است.
به نظر می‌رسد احسان حدادی و فدراسیون دوومیدانی در چرخه‌ای از حواشی بی‌پایان گرفتار شده‌اند. چه این حواشی طبیعی باشند و چه ناشی از ضعف‌های مدیریتی، آنچه به وضوح دیده می‌شود، تأثیر منفی آنها بر قهرمانان و ورزشکاران است. حدادی، به‌عنوان کسی که مدال المپیک را برای دوومیدانی ایران به ارمغان آورده، اکنون با بحرانی مواجه است که نه تنها عملکرد مدیریتی بلکه اعتبار ورزشی او را نیز تحت‌الشعاع قرار داده است.
سوال اصلی این است که آیا فدراسیون دوومیدانی می‌تواند از سایه حواشی رهایی پیدا کند و با بازنگری در مدیریت خود به آرامشی نسبی دست یابد؟ یا اینکه سیاست‌ها و تنش‌های موجود، این ورزش جذاب و پایه را بیش از پیش در گرداب مشکلات فرو خواهد برد؟ تردیدی نیست که اثرگذاری مدیریت بر آینده دوومیدانی ایران به شدت وابسته به خروج این فدراسیون از فضای پرتنش کنونی است.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز