جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴
فیلم سینمایی «پیرپسر»، دومین ساخته اکتای براهنی، ضمن عبور از کلیشه‌های درام اجتماعی، تلفیقی از عناصر روان‌شناختی و نمادگرایانه را برای روایت داستانی تلخ و تکان‌دهنده از فروپاشی خانواده در جامعه ایرانی به کار می‌گیرد. این اثر دراماتیک که به‌عنوان تریلری پرکشش شناخته می‌شود، تصویری از زخم‌های عمیق و پنهان خانواده‌ای گرفتار در چرخه خشونت و تحقیر ارائه می‌دهد.
داستان «پیرپسر» در دل خانه‌ای قدیمی در تهران روایت می‌شود؛ جایی که دیوارهای آن شاهد فریادهای خشم، سکوت‌های طولانی و رازهای عمیقی است که اعضای این خانواده را به بند کشیده است. شخصیت محوری فیلم، غلام (با بازی حسن پورشیرازی)، پدری مستبد و آسیب‌زا است که با خشونت‌های آشکار و رفتارهای تحقیرآمیزش زندگی فرزندانش را به کابوسی تیره تبدیل کرده است.
هر یک از پسران غلام راهی برای رهایی از سایه سنگین او جست‌وجو می‌کنند. علی (با بازی حامد بهداد)، پسر ارشد خانواده، به دنبال هویت و استقلال در برابر تحقیرهای پدر است و در برابر زخم‌هایی که از گذشته خورده، می‌جنگد. در سوی دیگر، رضا (محمد ولی‌زادگان)، در تقلای جلب رضایت پدر و یافتن راهی برای شکستن زنجیرهای خانواده قرار دارد. فیلم درام پیچیده‌ای از این تلاش‌ها به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد چگونه ساختارهای بیمار در خانواده، تلاش برای رهایی را به ناامیدی تبدیل می‌کنند.
اکتای براهنی با استفاده از نمادهایی الهام‌گرفته از اسطوره‌ها و جامعه‌شناسی، داستان را به لایه‌هایی عمیق‌تر گره می‌زند. تتوی ضحاک روی بدن غلام استعاره‌ای هشداردهنده از خشونت ساختاری و چرخه‌ای است که روح و زندگی فرزندان او را می‌بلعد. خانه قدیمی، با دیوارهای ترک‌خورده و ظاهری متروک، به‌عنوان نمادی از جامعه‌ای در آستانه فروپاشی عمل می‌کند؛ مکانی که دیگر توان بازسازی زخم‌هایش را ندارد.
براهنی در ساخت این فیلم، توانسته است از پیشینه ادبی‌اش بهره بگیرد و با استفاده از عناصر داستان‌نویسی، فیلمی بسازد که همانند یک رمان، شخصیت‌ها را عمیق و ملموس معرفی کند. حسن پورشیرازی در نقش غلام، عمق تناقض‌های شخصیت او را به تصویر کشیده است؛ از خشم و خشونت تا ضعف و شکست‌های پنهان. حامد بهداد نیز با بازی حسی و عاطفی خود، توانسته شخصیت علی را به فردی زنده و ملموس بدل کند که تماشاگر با دردها و کشمکش‌هایش همذات‌پنداری می‌کند.
یکی از نکات برجسته فیلم، تغییر تدریجی از فضای درام خانوادگی به یک تریلر جنایی است. این تحول، حس تعلیق را به اوج می‌رساند و مخاطب را در میانه بحران‌های خانوادگی گرفتار می‌کند. غلام از پدری سنتی و مستبد، به عنصری ترسناک و پیش‌بینی‌ناپذیر تغییر چهره می‌دهد و فیلم از دل داستان خانوادگی‌اش، به دنیای تاریک و خشونت‌آمیزی حرکت می‌کند.
«پیرپسر» درباره چرخه خشونتی است که در خانواده وجود دارد و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. غلام که نمادی از شکسته‌های ناشی از جامعه‌ای سرکوبگر است، می‌خواهد اقتدار از‌دست‌رفته‌اش را در خانه بازسازی کند. اما این اقتدار توخالی، به شکلی بیمارگونه در رفتارهای تحقیرآمیز و خشونت‌بارِ او نمود می‌یابد. فیلم نشان می‌دهد که چگونه ساختارهای بیمار خانوادگی و اجتماعی به انزوا، تروما و ازهم‌گسیختگی روابط انسانی منجر می‌شوند.
فیلم «پیرپسر»، با قصه‌ای تلخ و کارگردانی هوشمندانه، مخاطبان را به دورن تاریکی‌های روان انسان و مناسبات معیوب خانواده می‌برد. این اثر جسورانه‌ی اکتای براهنی، با نمایش خشونت، قدرت و تحقیر در خانواده، اثری تأمل‌برانگیز است که مدت‌ها ذهن مخاطب را درگیر می‌کند.
آیا «پیرپسر» نمادی از جامعه‌ای است که می‌خواهد از گذشته‌اش فرار کند، اما همچنان درگیر زخم‌هایش مانده است؟ این سوالی است که فیلم با ظرافتی هنرمندانه برای مخاطب مطرح می‌کند.
تمام حقوق برای پایگاه خبری کویر نیوز محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
کویرنیوز