نرگس آبیار، فیلمساز مطرح کشور، با انتشار نامه‌ای رسمی، از عضویت در شورای پروانه نمایش استعفا داد. او که مدت کوتاهی پیش به این شورا پیوسته بود، حالا با ابراز ناامیدی از شرایط موجود در سینمای ایران و سیاست‌های محدودکننده، کناره‌گیری خود را اعلام کرده است.

این استعفا در پی هشدار قبلی آبیار انجام شد؛ او پیش‌تر تأکید کرده بود که نمایش ندادن فیلم «قاتل و وحشی» در جشنواره، منجر به کناره‌گیری‌اش خواهد شد. بی‌توجهی مسئولان به این خواسته، ظاهراً او را مصمم‌تر به عملی کردن این هشدار کرده است.

متن استعفا: سیاست‌زدایی از فرهنگ، رویایی ناتمام

نرگس آبیار در متن استعفانامه‌اش خطاب به ریاست سازمان سینمایی، «رائد فریدزاده»، تأکید کرده که با هدف ایجاد گشایشی در فضای هنری و فرهنگی به شورا پیوسته بود. او امیدوار بود که بتواند نقشی مؤثر در سیاست‌زدایی از فرهنگ ایفا کند؛ اما به گفته خودش، موانع موجود همچنان پابرجاست و هیچ اراده‌ی جدی برای حمایت از سینماگران مستقل مشاهده نمی‌شود.

این فیلمساز شناخته‌شده دلیل دیگر استعفای خود را مشغله‌های کاری فراوان ذکر کرده و بیان کرده که دیگر انگیزه‌ای برای مبارزه با سیاست‌های محدودکننده ندارد. او در پایان استعفای خود ابراز امیدواری کرده که در آینده، سینمای ایران فضای آزادتر و حمایت‌گرایانه‌تری را تجربه کند.

یک تصمیم نمادین یا پیامی جدی؟

با توجه به جایگاه آبیار به عنوان یکی از فیلمسازان برجسته کشور، این استعفا می‌تواند به عنوان پیامی مهم و نمادین برای جامعه سینمایی تلقی شود. سینماگرانی که سال‌هاست به دنبال امکان خلق و نمایش آثار خود در شرایطی آزادتر هستند، این اقدام را شاید تلنگری به سیاست‌گذاران فرهنگی برای تغییر بدانند؛ البته اینکه این پیام به گوش مسئولان برسد یا خیر، همچنان پرسشی بی‌پاسخ است.

نرگس آبیار اما با کناره‌گیری خود نشان داد که نمی‌خواهد صرفاً عضوی نمادین از یک شورا باشد که تأثیرگذاری‌اش محدود به چارچوب‌های از پیش تعیین‌شده است. او در کنار رفع موانع موجود، به چیزی فراتر فکر می‌کرد؛ گشودن فضایی تازه برای هنر. آیا این گشودگی روزی محقق خواهد شد؟